Toen Noor met Pasen aan het rondtoeren was met haar motorclub in Luxemburg, ben ik op auto jacht gegaan. Ik werd zo nerveus van mijn oude auto, de rijangstbegeleiding werd daar niet positief door beïnvloed. Ik had met de tips van Noor alvast wat voorwerk gedaan zodat ik gericht kon zoeken.
Bij onze volgende afspraak stond mijn nieuwe auto mét automaat voor de deur. Ik ben nu de trotse bezitter van een Citroën Cactus. Noor vond het een mooie auto en was zeer content met de grote voorruit. Ik vertelde dat ik het Citroënboekje al grotendeels had doorgenomen. Dat kon Noor wel waarderen.
Wennen aan al dat nieuws
Maar ja, al dat nieuws is ook wel eng en erg wennen natuurlijk. Snelheid maken is echt een dingetje hoor. Bij mijn oude Toyota ging dat makkelijker vond ik. “Nou,” zei Noor, “ik ben benieuwd. Laten we dan eerst maar naar dat landweggetje gaan en het een en ander uittesten.” Shit, dacht ik, had ik maar niks gezegd. “Volgens mijn partner gaat het ook langzamer hoor,” pruttelde ik. “Maakt niet uit, wíj gaan samen kijken wat jou nieuwe bolide kan,” grijnsde Noor. Met enigszins knikkende knieën reed ik naar het bewuste landweggetje. “Mooi, lekker rustig, kunnen we prima racen en remmen!” riep Noor met een knipoog.
De moed zakte me in de schoenen, doodeng vond ik het. “Ik doe het niet hoor, veel te eng,” wierp ik tegen. “Wat vind je eng,” vroeg Noor. “Nou, hard optrekken en rijden, ik ben bang dat ik de controle verlies.” “En waarom zou je nu opeens de controle verliezen? Als je voor je uit blijft kijken en het stuur gewoon op kwart voor drie vasthoudt, heb je toch controle? Zal ik het eerst voordoen?” “Ja graag,” zei ik met een bibberend stemmetje, “maar niet al te hard hoor!”
Gásgeven
We wisselden van plek en ik greep me aan de stoelrand vast. Ik kende Noor inmiddels een beetje, dus die zou wel gaan ‘planken’ zoals zij dat noemt. “Ben je er klaar voor? Dan ga ik deze Cactus eens op zijn staart trappen,” lachte ze naar mij. En ze trapte het gaspedaal in en we ‘vlogen’ voor uit. “Hoezo maakt ‘ie geen snelheid? Als je écht gas geeft, gaat ‘ie als een speer! Nu jij Rachel.” “Nee, ik durf dat echt niet hoor.”
Lef hebben
“Joh, je hebt het lef gehad met mij in zee te gaan, je hebt het lef gehad zelf een nieuwe auto te kopen, dan kan je dit ook. Ga het eerst eens doen en merk hoe dat is.” Met lood in mijn schoenen ging ik weer achter het stuur zitten. “OK, zo diep mogelijk het gaspedaal intrappen en voor je uit blijven kijken. Gó!” riep Noor. Voorzichtig reed ik weg. “Hallo, ben je tachtig of zo. Kom op meid, écht intrappen dat gas.” En ja hoor, na de vierde keer durfde ik vol te gaan! Toch wel kicken.
Rachel