Daar ga ik weer
Ik moest vandaag weer aan de bak met Noor. Toen ze een week in Spanje zat, heb ik flink kunnen oefenen met het sturen en goed zitten. Ik moet sowieso tussen de begeleidingssessies in oefenen want anders is het zonde van tijd, geld en inspanning volgens Noor.
Best wel weer spannend hoor, ik heb toch nog wel het gevoel dat ik examen doe of zo. Dat vertelde ik aan Noor waarop zij reageerde dat ze snapte wat ik bedoelde. Ze had net zelf examen moeten doen, WRM of zoiets, om als instructeur te mogen blijven werken. Voor dit begeleidingswerk blijk je dus instructeur te moeten zijn en zij was ook zenuwachtig geweest voor het examen. “Gelukkig weer klaar voor de komende vijf jaar” verzuchtte ze.
Schakelen of afslaan
Ik ben steeds zo bang dat mijn motor afslaat en daarom rij ik met mijn voet op de koppelingspedaal. Dat had Noor natuurlijk al meteen bij de eerste keer gezien en gevraagd of ik het zo had geleerd. Tja, dat is al een tijdje geleden, dat wist ik niet meer. Nou, volgens Noor had ik het zeer waarschijnlijk niet zo geleerd maar het mijzelf aangeleerd. “Ja, maar als de motor afslaat” probeerde ik me te verdedigen. “Hoe vaak is bij jou de motor afgeslagen” was de tegenvraag. Nou dat gebeurde eigenlijk zelden moest ik toegeven, maar ja het zekere voor het onzekere. “Als je schakelt trap je de koppelingspedaal in en als je klaar bent, zet je je voet ernaast” instrueerde Noor.
Rijden zonder gasgeven
Ik moest naar een rustige straat rijden. Toen we daar waren zei Noor dat ik van de eerste naar de tweede versnelling kon opschakelen en vervolgens mijn voeten van de pedalen weghouden. Echt zó raar, de auto bleef gewoon rijden, zelfs toen ik naar de derde versnelling ging. De auto ging harder rijden en de motor sloeg niet af! Dat had ik nog nooit meegemaakt. Wel tof om te doen en te weten want nu ben ik veel minder bang dat ie afslaat. Ja, natuurlijk moet ik als ik de auto tot stilstand breng op het laatst de koppeling intrappen, duh.
Rachel